Safe to read – van test tot baby #Astrid

Goedemorgen guys!

Hebben jullie zin in een kort, non-dramatisch bevallingsverhaal? Voor iedereen die nog moet bevallen voor de eerste keer is dit een keer een verhaal die je gerust kan lezen! YAY! 🎉

Oke, we pakken de zwangerschap er voor het gemak maar even bij dus forget het woordje kort! Deze begon met vreemd gedrag van onze hond Bentley. Hij was ineens zó aanhankelijk en achteraf voelde hij op dat moment dus al aan dat ik zwanger was. Toen we een positieve test in handen hadden waren we toch wel een beetje overdonderd omdat het wel errrrug snel was gegaan allemaal! Maar hey, wel superblij offcourse!

De eerste 3 maanden vond ik zó lastig aangezien ik in mijn inner circle echt een open boek ben en dit toch wel iets was wat we nog niet te snel wilden delen. Veel kwaaltjes had ik gelukkig niet, ik was alleen extreem moe en ochtendmisselijkheid! Oh, en m’n boobies were killing me!

Blij waren we toen we het iedereen konden vertellen! Rond de 15 weken hebben we een geslachtsbepalende echo laten doen en vanaf dat moment voelde alles nog net even wat ‘echter’. Mijn buik bleef bescheiden. Toen de 20 weken echo.. Om me heen hoorde ik alleen maar dat het zo leuk zou zijn terwijl ik het eigenlijk rete-spannend vond omdat ze je kindje helemaal gaan checken! Gelukkig was alles goed!

Vanaf die periode kreeg ik me een partij last van maagzuur! Gosh, ik had dat dus nog nooit gehad en wist niet wat ik meemaakte! Gaviscon was m’n beste vriend. Verder verliep het tweede en derde trimester prima, los van de maagzuur, harde buiken, ohja en bekkeninstabiliteit. Zolang ik me rustig hield en rekening hield met m’n bekken ging het oke!

Vanaf 38 weken ongeveer was ik er eigenlijk wel klaar voor, werd het wachten wel zat en eerlijk is eerlijk, ik vond het toen lichamelijk ook echt wel zwaarder worden. Maar ik mocht niet klagen want alles verliep ‘volgens het boekje’!

Na de 40 weken was ik er echt klaar mee maar de verloskundige wilde nog geen hulppoging doen omdat alles nog goed ging met mij en de kleine meid. Na 41 weken was er nog steeds geen verweking en konden ze nog niet strippen, we zouden de maandag erop weer kijken. Die bewuste maandag werd mijn schoonzusje plotseling ingeleid en is ‘s-avonds dan ook bevallen van neefje Jaxx! Die dag heb ik besloten dat ik niet gestript wilde worden omdat ik die kans dat ze op dezelfde dag geboren zouden worden niet wilde vergroten! (Waar je al niet aan denkt he) De dag erop zat ik, inmiddels al met vette voorweeen, op de bank nog te kroelen met newborn neefje Jaxx! Die dag mocht ik trouwens ook weer naar de verloskundige om toch een strippoging te doen. Dit lukte maar deed nog streeft niet genoeg om het te laten doorzetten.

Op een gegeven moment werd ik wel een beetje onzeker en bang dat mijn lichaam dit misschien gewoon niet zou kunnen, maar dit bleek natuurlijk onzin. Mijn mopje vond het gewoon veel te gezellig in mijn buik en bleef daar lekker feestjes bouwen.

Woensdag mochten we bij de gynaecoloog komen om het plan van inleiding te maken. Op donderdag zou ik namelijk precies 42 weken zwanger zijn. Op dat moment had ik al ruim 2 cm ontsluiting en flinke voorweeen. Ik moest die avond terugkomen zodat ze een ballon konden plaatsen en dan zou ik de volgende ochtend ingeleid worden. Het plaatsen van de ballon vond ik persoonlijk hel op aarde en uiteindelijk was hij er snel weer uitgevallen, ik had dus al 3 cm ontsluiting.

Het was super druk in het ziekenhuis waardoor ze besloten dat ik ook nog wel naar huis mocht en me de volgende ochtend om 8 uur weer moest melden. Dit vond ik een puik plan want ik dacht dat ik dan nog even lekker een paar uurtjes slaap in m’n eigen bed kon pakken.

Eenmaal thuis gekomen rond 11:30 uur gingen we maar gelijk naar bed. Ik kon niet in slaap komen omdat de krampen toch best wel erger werden. Ik was zo ingesteld op morgenochtend inleiden dat ik echt nog dacht hup, kom op, nog 1 nachtje, even doorzetten! 💪🏼 Ik dacht, laat ik eens timen. Shit, om de anderhalve minuut.. en ze bleven maar komen.. op het moment dat ik Aaron wakker maakte om 12:30 uur werd ik ineens zó misselijk dat hij moest rennen voor een emmer. Ik heb me he-le-maal leeg gekotst en Aaron belde het ziekenhuis. Zij zeiden: ‘Dat is een goed teken, kom maar snel hierheen!’

De weg van de auto naar de verlosafdeling leek wel oneindig. (om over de autorit zelf maar niet te spreken) Elke anderhalve minuut een wee die ik zittend niet kon opvangen dus we hebben wel 10 x moeten stoppen zodat ik tegen de muur kon hangen om die wee op te vangen. Zo rond 01:30 lag ik op het ziekenhuisbed en er werd gelijk gecheckt hoever ik was, 5 cm 😱 wow..

De weeen werden echt wel pittig en zó snel na elkaar. Ik was nog steeds diep en rustig aan het ademen omdat ik dacht dat dit nog maar het begin was. Gelukkig hielp de verpleegkundige me te puffen, dat was beter te doen. Ondertussen waren ze al bezig om alles klaar te zetten voor de geboorte wat ik op dat moment niet snapte. Een bevalling duurt toch uuuuuuren? Ik had verder totaal geen besef meer van wat er om me heen gebeurde, zat in m’n eigen bubbel. Al snel kon ik de weeen niet meer opvangen en voelde dat mijn lichaam zonder dat ik het wilde aan het persen ging. Toen ik dat aangaf werd er rond 02:15 weer ontsluiting gecheckt.. VOLLEDIGE ontsluiting.. What the efffff!

Het persen vond ik ook geen pretje maar het was wel fijn dat ik eindelijk wat mocht gaan doen! Al had ik de eerste paar persen geen flauw idee waar ik mee bezig was, ik moest aan zoveel dingen denken haha! Ook deze weeen bleven snel na elkaar komen en om 03:44 was daar onze mooie Olivia-Mae! Ik had totaal geen idee, ineens lag ze op mijn borst en huilde. Al snel merkte de gynaecoloog dat ze niet goed door huilde en binnen een paar minuten stond de kinderarts in de kamer. Het lukte ze gelukkig snel om slijm uit haar longetjes te halen. Hierdoor ging het drinken in het begin wat lastig maar gelukkig was alles verder helemaal goed!

Daar lig je dan, met je bevallingstas nog helemaal ingepakt met ‘bevallingsshirt’ en al in m’n oude nachthemd waarmee ik naar bed was gegaan én met baby naast je haha!

Helaaaaas moest er nog wel het een en ander gehecht worden maar ach ik was zó moe van alle inspanning, een nacht voorweeen en een nacht bevallen dat ik daarvan niet veel heb meegekregen! It was all goooood!