ONEderfull. Of nee, toch niet.

Ze zeggen wel is: “2 is nee & 3 is like being a threenager”. Maar waar is de 1 in dit rijtje?

WANT. Fuck. Ik voel me echt een gigantische politieagent, directeur, gevangenisbewaarder, juffrouw en rechter. 1 is mama zegt NEE. Deze periode van 1 tot 2 jaar bekroon ik vanaf vandaag dus als: ‘1 en mama zegt nee’. Lux is op dit moment op z’n zachtst gezegd écht een gigantisch inimini terror aapje. Hij doet letterlijk alles wat niet mag, het liefst. Hij heeft voor duizenden euro’s aan speelgoed staan maar het liefst speelt hij met ons buddha scentchips geurkaars ding. Kaarsen, glazen, brillen, naja eigenlijk gewoon alles wat niet in de sector speelgoed behoort is zijn favoriet.

Ik wordt er soms echt MOEdeloos en MOE van. Hij is zo lief en schattig maar o zo ondeugend. Zo schattig dat je bijna niet boos kan worden. Die stalen smoel die hij trekt als hij iets doet wat niet mag.. en dan net voordat ik bij hem kan zijn het toch nog even snel een extra keertje doen. Oh, oh, oh. En ook nog keihard zijn ogen dichtknijpen voordat hij iets op de grond gooit omdat hij weet dat dat wellicht een harde knal gaat geven. En ohja, dan ook nog een soort van half verbouwereerd naar beneden kijken en roepen: “OHOH”. Zo van; “HOE KOMT DAT DAAR?”. En als je het dan oppakt en weer voor hem neer legt is het natuurlijk een extra grote kans om de zwaartekracht nog is te testen. Want tja, “misschien, heeeeel misschien, vliegt het nu wel ineens de lucht in….”.

Zijn handen in overvolle glazen stoppen, datzelfde glas dan omvertrekken, dingen op de grond gooien, alles in zijn mond stoppen wat niet in de eet sector thuis hoort en zijn vingers in onmogelijke gaten proppen en dus vooral NIET spelen met speelgoed lijkt op dit moment zijn grootste hobby. En als ik hem dan corrigeer of weg zet.. Nou dan zijn de rapen gaar en smeert meneer zijn gouden strotje voor een opera concert waarvan ik niet wist dat die op de planning stond.

Oke, nogmaals.. Hij is echt onwijs lief maar zo ondeugend. Ivy was toch wat minder ondeugend op dat gebied en luisterde vrij snel. Ze had vrij snel door dat het menens was en ze maar beter gewoon kon gaan spelen met spullen die daar wél voor bedoeld zijn. Lux heeft het net zo goed door maar vind het daarom ook wel gewoon weer extra leuk om het gewoon nog een keer te proberen. Want ach… “mama geeft het vast wel een keertje op”.

Ik ben benieuwd hoe jullie dat afleren? Of afleerde? Nu zet ik hem steeds opnieuw bij zijn speelgoed op het moment dat hij iets pakt of doet wat niet mag. Maar hij lijkt dat misschien nog wel een extra leuk spelletje te vinden. Dus, shoot me en geef me adviezen please. Dan hoop ik zsm een tips blog te kunnen schrijven voor de mama’s die ook in de ‘1 is mama zegt nee fase’ zitten.

Voor nu zeg ik JOE, en doei. En ga ik zo slapen. Want mijn zoon heeft me weer flink bezig weten te houden vandaag.

Ps. Uiteraard schreef ik deze blog niet in de ochtend maar rond 20.00 s’avonds. Met mijn ogen halfopen. #MOEder

Pss. Ik hou écht wel van hem hoor. #voordatikdemoedermaffiaopmedakkrijg

XO Anne.