Erik (28): “Je doet dingen op gevoel zonder de controle te hebben of dit wel de juiste manier is”

We hebben weer een papa aan het woord! Erik Lauwen, vriend van Daphne en papa van Mees. Werkt bij bol.com als web analist. Iets met veel cijfers en een website.

Hoeveel kids heb je?

“We hebben 1 zoon genaamd Mees. Hij heeft energie voor 10 en lacht de hele dag, dus je bent er ook echt de hele dag mee bezig.”

Hoe oud was je toen je vader werd? Vond je dit te jong, te oud of gewoon goed?

“Ik was 26. Leeftijd vind ik niet een bepalend ijkpunt. Als je alles op orde hebt en er klaar voor bent is het goed. Zelf zaten we net in ons gekochte huis toen we zwanger werden. Qua financiën en spaargeld was dit wel te vroeg. Al had ik Mees geen moment later willen krijgen. 

Daarnaast vind ik het zelf ook echt een grote invloed hebben of je de eerste in je vriendenkring bent of niet. Wij waren dat en dat was zeker wel wennen met veel zaken. Hoe betrokken en tof iedereen ook is, je leven verandert toch. Van alle vrijheid van de wereld moet je toch ineens plannen en is een spontaan uitje een stuk lastiger. Al hebben wij, mede door 3 geweldige opa’s en oma’s, echt heel veel kunnen doen.”

Hoe vond je de zwangerschap en de bevalling?

“De zwangerschap: Bijzonder, gewenningstijd en leuk. Je hebt 9 maanden om naar het moment toe te leven en ermee bezig te zijn. Wij waren allebei super betrokken en hadden na 4 maanden al zijn kamer klaar en een stoeltje aan tafel staan. Het is super speciaal en leuk. Ook om te zien hoe betrokken iedereen is. Daarnaast hebben we alles gefilmd (net als ieder jaar van zijn leventje) en hebben we er een mooi filmpje van gemaakt. Verder vond ik het ook heel spannend ook al heb ik dat woord niet gebruikt. Je leeft toch in onzekerheid de eerste maanden. 

De bevalling: Lange, pijnlijke marathon. Ik vind Daph een baas. Ineens zaten we in het ziekenhuis met een zwangerschapsvergiftiging en gingen we daar niet meer weg. Die weeën opwekkers dachten ik houd een massa sprint van pijn voor die vrouw terwijl de cm’s er maar niet bijkwamen. Waar ik in het begin erg chill en relaxed was zat ik na 7 uur ook vragend naar de artsen te kijken van “en nu?”. De ruggenprik was een godsgeschenk al duurde de bevalling zelf ook nog super lang. Ik vond het vooral heftig voor Daph en aan het einde ook voor Mees. Ik was daar maar een toeschouwer in.”

Ging bij jou na de geboorte gelijk die vader-knop om?

“Het eerste wat in mij om ging was letterlijk: “What the fuck is er zojuist gebeurd”. Je leeft 9 maanden naar dit moment toe en zodra je hem eruit haalt (in mijn geval dan) kan je niet bevatten wat er nou net is gebeurd. Echt heel bizar. Daarnaast vond ik het super eng om hem om te kleden etc. Het is zo’n klein wezentje. En toen hij voor de eerste keer begon te huilen drukten we op de knop om een zuster te roepen haha. Los van dit groeide je hier al heel snel in en was het na een aantal dagen de normaalste zaak van de wereld. Ik voelde me dus zeker meteen een papa.”

Wat vond je het moeilijkste in het eerste jaar als vader?

“Je weet niks. Je slaapt super slecht, snapt de helft van de tijd niet wat er met hem is en waarom hij huilt. Na 6 dingen te proberen en nog steeds een huilend kind raak je toch een beetje gefrustreerd. Ik, als praktische vent, denk dat er altijd een reden moet zijn. Al kun je die dus niet altijd oplossen. Daarnaast waren de eerste weken ook echt heftig omdat Mees ondervoed was en zijn nekje niet kon draaien door de vacuümpomp met de geboorte. Mees sliep super goed maar dat vond ik toch heftig. Daarnaast was het urenlang kriebelen om hem in slaap te krijgen om hem vervolgens wakker te zien worden als je op een krakende laminaat plank staat ook geen pretje. That shit all over again. Gelukkig was dit voor ons een minimaal aspect van het hele jaar.”

Wat vond je het leukste aan je nieuwe rol als vader?

“Het zijn allemaal kleine dingen. Maar dat zijn geluk er vanaf straalt en de afhankelijkheid en aanhankelijkheid die hij toont is toch wel echt bijzonder. Met alle aanrakingen, knuffels, kusjes en schaterlachjes die hij ons geeft. Verder doe ik alleen maar gek met hem. Hoe gekker, hoe beter en hoe harder hij lacht. We hebben gelukkig een kind dat net zo debiel is als zijn vader. Niks is te gek en het is altijd gekkenhuis als papa thuis komt. Los van dat vind ik het ook super tof om zijn ontwikkeling te zien als mens. Ook al gaat het eerste jaar erg langzaam is ieder dingetje een mijlpaal.”

Wat vind je het mooiste/fijnste moment van de week?

“Weekend. Geen vaste routine waar je van hier naar daar gaat maar gewoon je eigen ding doen en genieten van zijn aanwezigheid. Lekker rouwdouwen en gek doen.” 

Heb je nog stuggles als vader zijnde?

“Struggles wil ik het zeker niet noemen want ik denk dat het ons beiden heel natuurlijk afgaat. Maar ik vind zeker nog zaken lastig. Vooral het opvoeden zonder dat er 1 richtlijn voor is. Je doet dingen op gevoel zonder de controle te hebben of dit wel de juiste manier is. Want die is er niet. Verder is Mees gewoon een grote baas die heel de dag lacht en erg gelukkig is. We zullen het dus vast wel een heel eind goed doen. Al zal het opvoeden zeker nog lastig blijven en blijven we er heel bewust mee bezig.”

Hoe vind jij jouw vrouw veranderd na de geboorte van jullie kindje? En jezelf? 

“Daphne heeft het in het eerste jaar erg lastig gehad omdat ze niet direct gevoelens had voor Mees. Dit vond ik super zielig voor haar. Gelukkig is dit nu voorbij en is Mees onderhand haar Siamese tweeling. Verder ben je meer verantwoording naar elkaar verschuldigd. Als de 1 weg gaat zit de ander bij Mees. Ik heb de vrijheid om 3x in de week te sporten en leuke dingen te doen. Dat waardeer ik enorm. Andersom geef ik haar natuurlijk ook alle vrijheid. Al kunnen we door vermoeidheid ontzettend vitten op elkaar soms (logisch ook). Verder ben je ineens geen team van 2 maar een team van 3. Dat je samen vol trots naar hem zit te kijken is natuurlijk ook veranderd. En de gespreksstof overigens ook.

Ik ben denk ik als persoon niet echt veranderd. Al ben ik wel wat zorgzamer geworden.”

Wat denk jij dat de rol is van de meeste vaders in de maatschappij, en hoe zie je jezelf hierin. 

“Je hebt gewoon de taak om een klein wezentje naar beste weten op te voeden en liefde te geven zodat hij later zo goed mogelijk terecht komt. Soms betekent dat je hem zijn fouten moet laten maken en moet laten vallen. De andere keer moet je er voor hem zijn. Zolang je dit naar je beste weten doet is het goed. De 1 zal hier altijd beter in zijn dan de ander. Ik doe dit dus niet anders, al zie ik ook genoeg voorbeelden hoe ik het niet wil doen. Ik ga in ieder geval mijn best doen om Mees een leuk mens te maken voor zichzelf en voor iedereen om hem heen. Vooralsnog doet hij dat zelf en hoef ik hem alleen maar bij te sturen met hulp van Daph natuurlijk.”

Heb je nog tips voor alle verse papa’s?

“Geniet vooral en laat je niet gek maken. Alles is nieuw en je weet niks dus laat het gebeuren. Verder zou ik zaken opzoeken want gedrag staat veel beschreven inclusief oorzaken. Hier leer je dus genoeg van. Have fun en maak het een leuk mens. De groeten!”