Van groep 2 naar 3…

Ivy-Rose is onlangs (16 september) 6 geworden. We hebben een groot feest gevierd waarin madam helemaal het middelpunt was. Ik deelde de afgelopen periode op socialmedia al regelmatig over Ivy haar driftbuien en intense gedrag de laatste tijd. Het is ook niet heel gek. Tijdens de lockdowns heeft ze heel veel uurtjes school én heel veel van groep 2 gemist. Dan is het ineens 6 weken vakantie, lekker doen waar je zin in hebt, geen wekker, mama en papa veel om je heen, lekker veel thuis en helemaal terug getrokken in je eigen veilige bubbel.

En dan zijn die 6 weken voorbij en wordt je ineens in het diepe gegooid. Je MOET naar groep 3. Ik zet moet met hoofdletters aangezien er in groep 3 natuurlijk ineens heel veel “moet”. Het is oprecht een grote verandering. Veel minder spelen, veel meer aan je tafeltje zitten, rekenen, lezen, schrijven, Engels, gymmen in de grote sporthal enz. En dan is september dus ook nog de maand waarin ze jarig is. Nog meer prikkels, nog meer spanning. Een drukke, heftige maand hier thuis dus.

Op de informatie avond van groep 3 snapte ik haar en haar intense gedrag dan ook ineens een stukje beter. Ik schrok best wel van wat ze ineens allemaal moest. Even een écht kijkje in haar school leventje, want ook dat is door Covid-19 nu allemaal een beetje anders. Normaliter mag je je kind tot de herfstvakantie namelijk nog in groep 3 de klas inbrengen. Nu moest mijn “kleine” meisje ineens die grote boze school helemaal alleen door. We konden gelukkig wel nog even zwaaien bij het raam. Ik begreep haar na deze avond dan ook ineens weer een stukje beter, aangezien ze altijd al vrij hooggevoelig en snel overprikkeld was. “Dit is ook allemaal niet niks.”. Dacht ik toen ik de school uitliep met een jaarplanning en doelen-lijst onder mijn arm.

Al met al, gaat het nu, een paar weken later, al anderhalve week bést goed. We snappen Ivy beter op vele fronten en handelen daar nu dan ook naar. Ze was altijd al een kleine driftkikker aka prikkelbaar meisje, daar schreef ik namelijk al eens een blog over. Maar nu we bepaalde manieren van aanpakken hanteren lijkt het alsof het langzaamaan de goede richting op gaat. We proberen nu veel beter naar haar te luisteren, door te vragen, haar gevoelens te erkennen en proberen alles veel positiever te benaderen en verwoorden. Ook zijn we begonnen met een dag planning dmv pictogrammen. Dit werkt echt naar mijn idee. Ze vraagt er zelf ook naar als ik het wel is vergeet aan te passen.

Ze zeggen wel is “alles wat aandacht krijgt groeit..”. En daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. Zowel negatief als positief. Dus negeren we de negatieve kant zo veel als mogelijk en prijzen we haar de hemel in bij alle positieve dingen. Zoals een wijs vrouw ooit tegen mij zei: “Choose your battles”. En sinds ik dat veel vaker doe, gaat het steeds vaker goed, zowel met mij als met Ivy.

Ik kan alleen maar rete trots zijn op haar. Dat ben ik een tijdje niet geweest. Ik kon haar leuke kant op een gegeven moment écht eventjes niet meer zien. Dat vind ik heftig om uit te spreken, maar het is nou eenmaal wat het is. Ze doet het echt heel goed op school en ik geloof volledig dat ze groep 3 gaat rocken. Op haar tempo, op haar manier. Gelukkig zien we nu weer veel vaker de leuke Ivy, dat geeft veel rust hier thuis!

We komen er wel.

Merkte jij het thuis toen jouw kind van groep 2 naar groep 3 ging? Ik hoor het dus regelmatig om mij heen.

Liefs van Anne